ديده بگشا اي به شهد مرگ نوشينت رضا

ديده بگشا بر عدم اي مستي هستي فزا

ديده بگشا اي پس از سوءالقضا حسن القضا

ديده بگشا از کرم ، رنجور دردستان ، علي

بحر مرواريد غم ، کنجور مردستان ، علي

ديده بگشا رنج انسان بين و سيل اشک و آه

کبر پستان بين و جام جهل و فرجام گناه

تير و ترکش ، خون و آتش ، خشم سرکش ، بيم چاه

ديده بگشا بر ستم ، در اين فريبستان ، علي

شمع شبهاي دژم ، ماه غريبستان ، علي

ديده بگشا نقش انسان ماند با جامي تهي

سوخت لاله ، مرد ليلي ، خشک شد سرو سهي

زآگهي مان جهل ماند و جهل ماند از آگهي

ديده بگشا اي صنم اي ساقي مستان ، علي

تيره شد از بيش و کم ، آيينه هستان ، علي