از نرگس پرسيدند كوي وفا كجاست ؟ گفت همان جا كه سكوت چون شاخه گلي سرخ و زيبا بر سر راه آن نشسته و بالبخندي شاد و نگاهي مهربان همه رو به باغ دوستي دعوت مي كند. عزيز دلم با حرفهاي قشنگت نرگس رو حسابي خجالت دادي. به خود مي بالم كه يك گل سرخ وشاداب چون تو به گلهاي باغ دلم افزوده شده. دست محبتت را مي فشارم و از ته دل ميگم دوستت دار م خانمي