مي ترسم روزي به نام تمدن

به گردن بعضي زنگوله بياندازند!

مي ترسم شلوارهاي جين و چارلي كار دستمان بدهد

و شكلات هاي انگليسي دهانمان را ببندد

گاوهاي چشم چران

آزادانه در خيابان مي چرخند

پسر خوانده هاي مايكل جكسون به دانشگاه ميروند

انيشتين بي خواب مي ماند

ديوار مسافر خانه هاي ناصر خسرو

فرمول نسبيت را از بر ميكند

با اين همه در دانشگاه ما يك استاد ننر پاپيون ميزند

و فرانسه صحبت ميكند

شعراي سبك قصيده و عينك

براي اهل قبور شعر مي خوانند

بوفالو هاي آمريكا خليج فارس را شخم ميزنند

برادرم با پوتين هاي كهنه سربازي اش

بسيجي ميشود

مادرم آب و آيينه و قران ميآورد

پدرم "فالله خير حافظا " را ميخواند

اما بعضي خاطرشان جمع است

شاعران پروازي

هتل بازي

آدم هاي از خود راضي

دكه هاي سكه سازي !

اصلا مردم حق دارند كاسه انوري را بر سرتان خرد كنند .

كارمندان هنر فقط گزارش كار پر ميكنند .

وقتي تابوت عاطفه بر زمين مانده بود

جمعي به جيغ بنفش مي انديشيدند

و براي كشف زوزه صورتي

هفت مرتبه اليوت و اكتا و يوپاز را ورق مي زدند

چقدر وقت ما صرف آدامس هاي بادكنكي شد

بعضي شعرهايشان را

به مينا و آيدا و سوزي تقديم مي كردند

احمق تر ها براي گرفتن نوبل

به شبكه هاي بي بي سي و واشنگتن دخيل مي بستند .

امروز هم بينش هنرمندان

از سقف تالار ها بالاتر نمي رود

بهار براي مردم آواز ميخواند

خدا براي مردم نقاشي مي كشد

نقاش ها فكر مي كنند زندگي يعني فتح قله پيكاسو

خطاط ها براي خدا خط و نشان مي كشند

قصه نويس هاي شنگول

در زمستان هم حبه انگور مي خورند

شاعران را ميل جاودانه شدن كور كرده است

گفتم : چيزي بخوان .

گفت : شرمنده ام

يكسال است چيزي نگفته ام

گفتم : براي عاطفه اي كه در ما مرده است

رحم ا... من يقرا الفاتحه مع الصلوات !

گفتم : چيزي بخوان

گفت : رويم سياه

آخر ميداني كه ...

گفتم : مي دانم ، خشكسالي است

اما در كيف هاي سامسونت هم

يك خروار مضمون ناب خفته است .

امسال شعر ها چنگي به دل نزد .

رباعي ها مثل هم نبود

بعضي خودشان را كشف كردند .

بعضي خودشان را باور كردند .

بعضي خودشان را گم كرده اند .

براي شنيدن صداي مناجات بر روي نماد بلندگو كليك كنيد

تلاوت جزء بيست و يكم قرآن استاد شاطري

براي شنيدن صداي مناجات بر روي نماد بلندگو كليك كنيد

تلاوت جزء بيستم قرآن استاد شاطري

ديده بگشا اي به شهد مرگ نوشينت رضا

ديده بگشا بر عدم اي مستي هستي فزا

ديده بگشا اي پس از سوءالقضا حسن القضا

ديده بگشا از کرم ، رنجور دردستان ، علي

بحر مرواريد غم ، کنجور مردستان ، علي

ديده بگشا رنج انسان بين و سيل اشک و آه

کبر پستان بين و جام جهل و فرجام گناه

تير و ترکش ، خون و آتش ، خشم سرکش ، بيم چاه

ديده بگشا بر ستم ، در اين فريبستان ، علي

شمع شبهاي دژم ، ماه غريبستان ، علي

ديده بگشا نقش انسان ماند با جامي تهي

سوخت لاله ، مرد ليلي ، خشک شد سرو سهي

زآگهي مان جهل ماند و جهل ماند از آگهي

ديده بگشا اي صنم اي ساقي مستان ، علي

تيره شد از بيش و کم ، آيينه هستان ، علي

سجاده گشته رنگين